Uzgodnienia te odbędą się na posiedzeniu Rady Europejskiej w dniach 10-11 grudnia.
Klimat znajduje się w kryzysie. Działania w ciągu najbliższych dziesięciu lat zadecydują o tym, czy świat osiągnie cel porozumienia paryskiego, jakim jest utrzymanie wzrostu temperatury na poziomie 1,5°C, czy też skieruje się w stronę załamania klimatu.
Kończy się czas. Przed końcem roku wszystkie strony porozumienia paryskiego, w tym Unia Europejska, muszą przedstawić nowe, poprawione zobowiązania dotyczące redukcji emisji do 2030 roku. Aby zrealizować cel paryski w zakresie temperatury 1,5°C oraz w świetle najnowszych dostępnych danych naukowych, UE musi w 2030 r. obniżyć emisje o co najmniej 65% w porównaniu z poziomem z 1990 r.
Propozycja ustalenia celu na poziomie “co najmniej 55 proc.” nie jest wystarczająco daleko idąca, a dążenie Komisji do zmiany obecnego celu na cel “netto”, który obejmuje pochłanianie dwutlenku węgla, jeszcze bardziej osłabiłoby poziom ambicji. Zgodnie z własną oceną skutków Komisji, cel “netto” w wysokości 55 % – w zależności od rozwoju zdolności pochłaniania w UE – odpowiadałby jedynie celowi ograniczenia emisji o 50,5-52,8 %.
Jeszcze bardziej oddaliłoby to Radę od Parlamentu Europejskiego, który już zatwierdził cel klimatyczny dla UE na 2030 r., polegający na ograniczeniu emisji o 60 %, z wyłączeniem pochłaniania.
Wchodzimy obecnie w ostatnią fazę negocjacji. Decyzja podjęta na grudniowym posiedzeniu Rady Europejskiej wyznaczy poprzeczkę dla ogólnych ambicji UE w zakresie klimatu na najbliższe dziesięciolecie. Dlatego konieczne jest wywarcie presji na szefów państw i rządów oraz pociągnięcie ich do odpowiedzialności za kryzys klimatyczny.
Dzień po tym, jak przywódcy UE zadecydują o poziomie celu klimatycznego, ONZ jest gospodarzem wydarzenia z okazji 5. rocznicy porozumienia paryskiego, na którym UE ma objąć przewodnictwo i wraz z innymi głównymi emitentami ogłosić swoje zwiększone ambicje oraz nadać niezbędny międzynarodowy impet zmienionym globalnym ambicjom przed przyszłoroczną konferencją COP26.
