Ambitne cele Unii Europejskiej dotyczące dekarbonizacji gospodarki do 2050 roku wymuszają stosowanie nowych narzędzi pomiarowych. W sektorze budynku widać przejście z wymagań dotyczących zapotrzebowania na energię na wymagania dotyczące emisji CO2 lub ogólnie gazów cieplarnianych. Co więcej wymagania te nie będą dotyczyć tylko emisji związanych z etapem użytkowania budynku (faza operacyjna), ale będą dotyczyły całego cyklu życia. Wyznaczanie śladu węglowego budynku w cyklu życia w Polsce do tej pory stosowane było w pracach badawczych oraz zaawansowanych prośrodowiskowych projektach. Wprowadzenie powszechnego obowiązku wykonywania takich obliczeń chociażby tylko dla budynków nowych, jak zapisano w znowelizowanej dyrektywie w sprawie charakterystyki energetycznej budynków (EPBD), wymaga stworzenia odpowiednich ram prawnych. Wdrożenie przepisów wyznaczania śladu węglowego wymaga określenia spójnej i jasnej metodyki. Takie podejście umożliwi to porównywanie, raportowanie oraz w dalszej perspektywie, określenie przyszłych limitów emisji dwutlenku węgla zawartego w całym cyklu życia. Docelowy poziom harmonizacji powinien obejmować przynajmniej kluczowe elementy obliczeń, takie jak granice systemu, zakres elementów budynku oraz typy źródeł danych na temat emisji materiałów.
W tym celu w projekcie “Rozwój metodologii pomiaru śladu węglowego dla budynków w Polsce”, realizowanym przez NAPE S.A. oraz Asplan Viak w ramach współpracy bilateralnej EEA Norway Grants, postanowiono zaproponować krajową metodykę wyznaczania śladu węglowego budynków. Została ona opisana w udostępnionym na stronie projektu raporcie „Propozycja krajowej metodyki wyznaczania śladu węglowego budynków”.
Przedstawiona raporcie metodyka jest wynikiem prac, które obejmowały analizę norm dotyczących określania efektywności środowiskowej nowych i istniejących budynków – EN 15978, dostępnych unijnych systemów takich jak Level(s), czy stosowanych w innych krajach metodyk. W ramach prac projektowych wykonano obliczenia wskaźnika globalnego ocieplenia GWP dla referencyjnych budynków uwzględniając różne założenia wstępne. Ostatecznie wyniki obliczeń ponad 20 wariantów budynków pozwoliły na zaproponowanie ram metodyki obliczeń śladu węglowego. Kluczowym elementem przy tworzeniu założeń obliczeń GWP był transfer wiedzy z Norwegii, gdzie metodyka liczenia śladu węglowego budynków jest już opracowana i powszechnie stosowana. Wymiana doświadczeń pozwoliła na podjęcie kilku kluczowych decyzji dotyczących zaproponowanych procedur obliczeniowych.
W raporcie poza kontekstem prawnym wprowadzenia obowiązku liczenia śladu węglowego budynków omówiono w sposób bardziej szczegółowy metodykę obliczeń zgodnie z systemem Level(s) oraz porównano metodyki stosowane w różnych krajach. Następnie omówiono propozycję krajowej metodyki liczenia śladu węglowego budynków. Zaznaczono jakie fazy cyklu życia będą konieczne do uwzględnienia w obliczeniach, zaproponowano źródła danych do obliczeń oraz wskazano jakie dodatkowe wskaźniki/scenariusze należy jeszcze określić na poziomie krajowym. Zaproponowano także sposób raportowania wyników, tak aby był zgodny z wymaganiami np. EPBD. Ostatecznie opisano dalsze prace niezbędne do wdrożenia zharmonizowanej metodyki liczenia śladu węglowego budynków w Polsce.
Opracowana w ramach projektu metodyka jest jedną z propozycji, która powinna być dalej przedyskutowana w gronie ekspertów z mandatem udzielonym przez organ odpowiedzialny za wprowadzenie tych przepisów w Polsce.
Zachęcamy do zapoznania się z raportem dostępnym na stronie: https://nape.pl/slad-weglowy-dla-budynkow/
